Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

I have no sleep in me this night..

I have no sleep in me this night... I just came home...
We try ... our very best, to save humanity, one person at a time.
Today was a day that had everything.
I held one of the most beautiful babies on earth, just 40 days old, she smelled like blossoms on a spring day. Happily unaware of the mayhem around her.
That, was heaven. Where there is heaven, there is hell....
A woman collapsed right in front of my eyes.To many hours in the sun, to many hours without food, without water. She fainted, lost her senses was for a moment gone. A physician from Syria ran to her aid, as well as a nurse, both refugees as well. You see the organizations, they leave when the sun starts to set. So I held her in my arms,on the dirtiest of grounds, pouring water on her face, getting wet myself while doing everything the Doctor said until the ambulance arrived.


Hours later I went by the hospital, I had to know, what happened. She was ok except that she was not with her family. So we took her back to her husband and their 4 children. A mother is the same in every religion, in every country, she will sleep on hard, cold ground instead of a hospital bed, as long as she is near her children.
The police had kept them all safe, and all together. She held me tight and kissed me and told me something in a language I don't understand.. still I know what she meant. A mothers love is always showing. A mothers blessing is the greatest of them all.
People are stuck again at the Greek-Fyrom borders. THE WORLD IS ON FIRE and we will surpass ourselves to keep it from going up in flames...
Μετάφραση
Δεν έχω ύπνο απόψε… Μόλις ήρθα σπίτι…
Προσπαθούμε.. όσο μπορούμε να σώσουμε την ανθρωπότητα, σώζοντας έναν άνθρωπο τη φορά. Σήμερα η μέρα τα είχε όλα.
Κράτησα στα χέρια μου ένα από τα πιο όμορφα μωρά στη γη, μόλις 40 ημερών. Μύριζε λουλούδια της άνοιξης και ήταν χαρωπή και ανίδεη της φρίκης γύρω της. Αυτό ήταν γεύση παραδείσου. Αλλά όπου υπάρχει παράδεισος, υπάρχει και κόλαση…
Μια γυναίκα λιποθύμησε μπροστά στα μάτια μου. Πάρα πολλές ώρες στον ήλιο, πάρα πολλές ώρες χωρίς φαγητό και νερό. Άσπρισε, έχασε τις αισθήσεις της, χάθηκε. Ένας γιατρός από τη Συρία έτρεξε να τη βοηθήσει, όπως και μια νοσοκόμα – πρόσφυγες και οι δύο. Βλέπετε οι θεσμικές οργανώσεις φεύγουν όταν δύει ο ήλιος. Έτσι την κράτησα στα χέρια μου πάνω σε βρώμικο έδαφος ρίχνοντας νερό στο πρόσωπό της, βρέχοντας και εμένα μαζί και κάνοντας ό,τι μου έλεγε ο Γιατρός μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο.
Ώρες αργότερα πήγα στο νοσοκομείο. Έπρεπε να μάθω τι έγινε. Ήταν καλά, εξαιρώντας το ότι δεν ήταν με την οικογένειά της. Έτσι την πήραμε και την πήγαμε πίσω στον άντρα της και τα τέσσερα παιδιά της. Η μητέρα είναι το ίδιο σε κάθε θρησκεία, σε κάθε χώρα. Θα κοιμηθεί πάνω στο σκληρό και κρύο έδαφος αντί του νοσοκομειακού κρεβατιού, αρκεί να είναι κοντά στα παιδιά της. Η αστυνομία τα είχε κρατήσει όλα μαζί και ασφαλή. Με κράτησε σφιχτά και με φίλησε. Μου είπε κάτι σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω… αλλά ξέρω τι σήμαιναν τα λόγια της. Η αγάπη της μάνας δείχνει πάντα. Η ευχή μιας μάνας είναι μεγαλείο.
Άνθρωποι έχουν κολλήσει και πάλι στα σύνορα Ελλάδας- Fyrom. Ο κόσμος καίγεται και εμείς θα κάνουμε τα πάντα ξεπερνώντας τον εαυτό μας για να μη χαθεί στις φλόγες..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου