ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ: 22.23/11.2015 Ειδομένη

(text in English follows )

Γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που για την Ελλάδα είναι πρωτόγνωρα.

Αυτοί οι άνθρωποι καλώς ή κακώς βρίσκονται εδώ. Στα σύνορα Ανατολής και Δύσης. Το μεγάλο στοίχημα της Ευρώπης είναι να το χειριστεί το θέμα στα πλαίσια της αλληλεγγύης που ευαγγελίζεται. Το προσωπικό μας στοίχημα είναι να σταθούμε άνθρωποι. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον συνάνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη. Είτε είναι Χριστιανός, είτε αλλόθρησκος, είτε Ευρωπαίος είτε όχι, το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια είναι αδιαμφισβήτητο .

Οι χειρισμοί στο camp απαιτούν ανθρώπους που μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Στην Ειδομένη εδώ και καιρό χρειάζονται συντονιστές και οργάνωση. Τώρα ο κύκλος στενεύει. Η αναμονή θα προκαλέσει αντιδράσεις.
Είναι βασικό ο καθένας να αναλάβει ένα ενεργό και ουσιαστικό ρόλο.
Όποιος δεν κάνει ας μην είναι εκεί. Είτε είναι υπάλληλος, είτε εργαζόμενος, είτε συντονιστής, είτε εθελοντής.
Εύκολα ένας λάθος χειρισμός μπορεί να ανάψει φωτιά, να προκαλέσει πανικό

Αυτοί οι άνθρωποι διεκδικούν ένα αύριο. Ίσως και ένα ψεύτικο όνειρο...Χρειάζονται συζήτηση, χαμόγελο και ουσιαστικό ενδιαφέρον.
Η Ειδομένη χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη. Θα ράψουν τα στόματα τους για να δείξουν ότι μπορούν να φθάσουν στα άκρα. Θα μαχαιρωθούν, θα προκαλέσουν τον χαμό τους, θα κάνουν τα πάντα για να διεκδικήσουν το όνειρο μίας νέας ελπίδας. Δεν τους νοιάζει αν τους θεωρούμε μετανάστες ή πρόσφυγες. Το θέμα είναι να λυθεί το πρόβλημα τους με αξιοπρέπεια. Και αυτό δυστυχώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Το παστέλι και το τοστ έγινε μεσημεριανό. Η φρυγανιά και το μπισκότο βραδινό. Αλλά αυτοί οι "απαγορευμένοι" πληρώσανε για να έρθουν ως εδώ. Ενώ δεν θα περνούσαν, κάποιοι τους φέρανε.
Ας μην έρθει κανένας άλλος εδώ αν πρόκειται να μην περάσει. Ας μην κάνει κανείς το πρώτο του βήμα στο όνειρο. Ας μείνουν τα φτερά του πίσω. Αν φθάσει στα σύνορα, θα κάνει τα πάντα για να περάσει...Τα πάντα και μακάρι να μην το ζήσουμε.
Πότε θα φύγω? ρώτησε ο Μαροκινός.
Πόσες μέρες έχεις εδώ?
5 αποκρίθηκε,
Δεν ξέρουμε, εθελοντές είμαστε. Καλή τύχη. Έχω καλή τύχη αποκρίθηκε. Αν δεν είχα, θα είχα πνιγεί..

********************************Text in English **********************************************
We become witnesses of unprecedented events in Greece.
These people in one way or another have reached this place :
On the border between East and West.
The great challenge for Europe is to handle the issue in the context of the international solidarity . Our personal challenge is to stand by the people. We must respect our fellow men in need. Whether you are Christian or not, whether European or not, the right to life and dignity is indisputable.
The inhuman situation in the camp requires people who can be affective under these difficult circumstances .
In Idomeni long needed coordinators and organizations exist and take part .
The many days of waiting will cause reactions.
It is essential for everyone to take an active role.
Whoever cannot do this should better not to be there. Whether an employee or worker or coordinator or volunteer.
Easily a wrong handling, may ignite fire, or cause panic.
These people assert for a better future. Maybe a fake dream ... They need information , care , a smile, a listening ear .
Idomeni needs psychological support for the refugees .
They will sew their mouths to show that they can reach the edge. Being stabbed,or causing their demise, they will do their best to reclaim the dream of a new hope.
I do not care if you think of them that they are immigrants or refugees. The point is to solve their problem with dignity. And this unfortunately is not in sight yet. The sesame bar or the toasts is their lunch. The toasts and biscuits their dinner.
But these "forbidden people" have paid to come this far.They somehow were brought by someone.
Don’t let people come here if they can not pass and cannot have their first step to their dream.. If they arrive at the border, they will do everything to pass ... Everything and I wish we will not witness it.
“When I leave; asked the Moroccan.
How many days you have here;
Five responded,
We do not know, we are volunteers.
Good luck.
I have good luck responded. If I had not, I would have drowned ..”