(text follows in English)
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ:
Από τις 9.12.2015 που κλείσανε τα σύνορα της Ευρώπης για όλες τις εθνικότητες εκτός των Σύριων, Αφγανών και Ιρακινών, οι διακινητές έχουν αναλάβει πάλι ενεργά δράση. Πλαστά χαρτιά, παράνομα περάσματα, μεγάλες αμοιβές για το μεγάλο Ευρωπαϊκό όνειρο.
Οι περισσότεροι από αυτούς που θεωρούνται παράνομοι, δεν διστάζουν να ποντάρουν σε ένα παράτολμο πέρασμα, ρισκάροντας σε στοίχημα την ίδια τους την ζωή.
Τον τελευταίο μήνα μόνο στην Ειδομένη έχουν καταγραφεί όχι και λίγα περιστατικά.
Καθημερινά πλησίον του Αξιού αλλά και σε άλλα σημεία, «μετανάστες-παράνομοι» πρόσφυγες, επιχειρούν να περάσουν κρυφά και να διασχίσουν τα Σκόπια, σε μία προσπάθεια να βρεθούν στη Κεντρική Ευρώπη.
Εμπόδιο σε αυτή τους την «παράνομη» προσπάθεια, η «έννομη» αστυνομία και στρατός των γειτόνων μας αλλά και η οργανωμένη διεθνής μαφία εμπορίας ανθρωπίνων οργάνων και ανθρώπων.
Εθελοντές μας αλλά και εργαζόμενοι στο camp της Ειδομένης έχουν γίνει μάρτυρες διαφόρων περιστατικών. Θα τα αναφέρουμε σε μία προσπάθεια όχι να σοκάρουμε αλλά να καταγγείλουμε.
Είμαστε σίγουροι πως υπάρχουν άνθρωποι που θα καταβάλλουν προσπάθειες να εξαλειφθούν αυτά τα τραγικά φαινόμενα. Είναι απαράδεκτο να συμβαίνουν αυτά και να τα επιτρέπουμε.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ από πρόσφυγες στις 7.1.2016 ύστερα από επαναπροώθηση.
«Περάσαμε στα Σκόπια από κάποιο πέρασμα και όχι από τα σύνορα γιατί δεν είχαμε χαρτιά και ήμασταν παράνομοι. Καθώς περπατούσαμε δίπλα στο ποτάμι (Αξιός) είδαμε 2 πτώματα. Λείπανε τα μάτια τους και ήταν ανοιγμένοι στο στήθος και στους νεφρούς. Μάλλον είμαστε τυχεροί μέσα στην ατυχία μας..»
Είναι το δεύτερο περιστατικό ζωντανών χειρουργείων που αναφέρεται σε διάστημα λιγότερο του ενός μηνός από μαρτυρίες προσφύγων. Το γεγονός συνέβη πολύ κοντά στα σύνορα μας.
Την ίδια μέρα, νεαρός από το Μαρόκο που επαναπροωθήθηκε και αυτός από Σκόπια, χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο του Κιλκίς επειδή Σκοπιανοί αστυνομικοί τον χτύπησαν άσχημα στο πόδι του.
«Έχω 3 κατάγματα και λάμα στο πόδι μου», μας είπε
«Με χτύπησαν εσκεμμένα στο πόδι γιατί με είδαν να κουτσαίνω».
Παραμονή Χριστουγέννων, ένα πολύ μεγάλο γκρουπ προσφύγων περπατούσαν περίπου στις 15:00 κατά μήκος των γραμμών των τρένων από Πολύκαστρο προς Ειδομένη. Δεν πέρασαν ποτέ από τα σύνορα γιατί θα τους βλέπαμε να έρχονται. Περάσανε στα Σκόπια από κάποιο κρυφό μονοπάτι διακινητών. Κατά τις 21:00 και για πολύ ώρα ακουγόταν πυροβολισμοί μέσα από το έδαφος των Σκοπίων. Ακούστηκαν περίπου 40 πυροβολισμοί εκείνο το διάστημα και το πιο πιθανό να είχαν σχέση με το γκρουπ που είχαμε συναντήσει στο δρόμο. Δεν μάθαμε ποτέ τίποτα για τους πυροβολισμούς.
« Περάσαμε τα Σκόπια με την χρήση Gps από κάποιο μονοπάτι γιατί είμαστε παράνομοi» μας λέει ένα γκρούπ Ιρανών πριν καμία εβδομάδα. «Δεν καταφέραμε να περπατήσουμε πολύ μακριά από τα σύνορα, όταν μας σταμάτησαν Σκοπιανοί αστυνομικοί. Μας γδύσανε και άρχισαν να μας χτυπάνε. Μια γυναίκα που ήταν μαζί μας ήταν έγκυος. Δυστυχώς δεν δίστασαν να χτυπήσουν και αυτήν στην κοιλιά.» Τους γύρισαν πίσω σε μας ντυμένους, αφού πρώτα τους είχαν "ντροπιάσει" με αυτό τον τρόπο...
Μια παρέα νεαρών Μαροκινών το ίδιο βράδυ καταφτάνουν και αυτοί ξυλοδαρμένοι πίσω στο camp. «Ήμασταν μέσα στο δάσος όταν μας ανακάλυψαν. Άρχισαν να μας χτυπούν και να μας πυροβολούν. Ένα παιδί πυροβολήθηκε στο πόδι. Έμεινε πίσω. Δεν ξέρουμε τι απέγινε…»
Αυτές οι λίγες από τις πολλές μαρτυρίες, που όπως και αν τους ονομάσουμε, πρόσφυγες ή μετανάστες, δεν παύουν να είναι άνθρωποι με δικαίωμα στη ζωή, στην ασφάλεια και στην δίκαιη μεταχείριση .
Καθημερινά , λίγα μέτρα έξω από τα σύνορα μας, αστυνομία και στρατός των Σκοπίων κακοποιούν πρόσφυγες και ανέχονται ληστείες, βιασμούς, απαγωγές και ζωντανά χειρουργεία από οργανωμένες συμμορίες. Ένα σαφάρι ανθρώπων μιας άλλης κατηγορίας διαδραματίζεται δίπλα μας και αυτό δεν πρέπει να μας αφήνει αμέτοχους.
Με όποιο τρόπο, κόστος, τίμημα θα έπρεπε να προστατέψουμε αυτούς τους ανθρώπους. Τίποτα δεν είναι ανώτερο από την ανθρώπινη ζωή. Καμιά ιδεολογία, κανένα συμφέρον, καμία σημαία ή πίστη. Τίποτα δεν έχει αξία αν δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε την ζωή ενός παιδιού ή μιας εγκύου.
Καλούμε το Ελληνικό Κράτος και τον ΟΗΕ να κάνουν το σωστό. Το θέμα είναι σοβαρό και είμαστε υποχρεωμένοι να μην κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας.
Ας φροντίσουμε να ενημερωθούν αυτοί που πρέπει για να κινητοποιηθούν και οι πολιτικοί μηχανισμοί. Όλα τα περιστατικά καταγράφονται στο camp. Ήρθε η ώρα να φύγουμε από την καταγραφή και να περάσουμε σε ουσιαστική παρέμβαση.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
********************************************************************************************
COMPLAINT: PEOPLE ARE BEING KILLED RIGHT NEAR US
Since 9.12.2015, when the European borders were closed for every nationality, except from Syrians, Afghans and Iraqis, the traffickers have once again taken action.
Fake papers, illegal crossings, huge fees for the big European dream.
Most of them who are considered illegal, do not hesitate to bet on a foolhardy crossing, risking on a bet their own life.
This last month, quite enough incidents have been recorded, just in the region of Eidomeni.
Everyday near the Axios river and to other spots as well, “immigrants- outlaws” refugees, are trying to pass secretly and cross Skopje, to an effort to reach Central Europe.
An obstacle to this “illegal” effort of theirs is the “Legal” police and the army of our neighbors but also the organized international mafia of human parts and people trade.
Our volunteers but also workers in the Eidomeni camp have been witnesses of numerous incidents. We are stating them on an effort not to shock but to denounce.
We are sure that there are people who will make efforts to eliminate those tragic phenomena. It is unacceptable that these things happen and we are permitting them to happen.
TESTIMONY from refugees on 7.1.2016 after refoulement.
“We passed through Skopje from some crossing and not via the borders, because we didn’t have papers and we were illegal. As we walked near the river (Axios), we saw two corpses. Their eyes we missing and they were cut and open on the chest and the kidneys. I guess we were lucky in the middle of our misfortune…”
This is the second incident of living surgeries that is reported in a period less than a month, from witnesses of refugees. The incident took part very close to our borders.
The same day, a young man from Morocco, who was also brought back from Skopje, had to be transferred to the Kilkis Hospital because Skopjan Policemen hit him very badly on the legs.
“ I have 3 fractures and a bar inside my leg”, he told us. “ They hit me on purpose on the leg because they saw me limping”.
The day before Christmas, a very large group of refugees were walking about 15.00 o’clock along of the railway lines from Polykastro to Eidomeni. They never crossed the borders because we would have seen them coming. They got into Skopje through a secret path of traffickers. At about 21.00 and for several minutes we were hearing shootings from inside the territory of Skopje. About 40 shots were heard during those moments and they probably had to do with the group we had met on the street. We never had any briefing about the shootings.
“We crossed Skopje with the use of a GPS from some path because we were illegal” says a group of Iranians some week ago. “We didn’t get to walk very far from the borders, when some Skopjan policemen stopped us. They took out our clothes and started beating us. We had a pregnant woman with us. Sadly, they did not hesitate to hit her on her belly”. They had them coming back dressed, after they had first “shamed” them with this horrible manner…
A company of young Moroccans arrived on the same night back to the camp, also beaten. “We were inside the forrest when they discovered us. They started beating and shooting us. A kid was shot on the leg. He stayed back. We don’t know what happened to him…”
Those few from the many testimonies, for those who with any way we name them, refugees or immigrants, are first of all humans with the right to life, to security and to fair treatment.
Everyday, some meters outside our borders, police and army of Skopje are maltreating refugees and tolerate burglary, rapes, abductions and living medical operations from organized crime gangs.
A safari of human beings of another category is played right next to us and this can never leave us uninvolved.
With all means, cost, price, we have to protect those people. Nothing is more priceless than the human life. No ideology, no interest, no flag and no faith. Nothing is worth if we can’t defend the life of a child and a pregnant woman.
We call upon the Greek State and the UNO that they do the right thing. This matter is serious and we are obliged not to close our eyes and ears.
Let’s take care that all officials who have to be informed, are informed so that the political mechanisms are mobilized. All incidents are being reported on the camp.
The time has come that we leave the registering and pass into a substantial intervention.
THANK YOU.
