14:30, +3 βαθμούς C .Φθάνουμε στο ΕΚΟ της εθνικής οδού. Το σημείο αυτό έχει επιλεχθεί από τις 9 Δεκεμβρίου, ν' αναμένουν τα λεωφορεία των προσφύγων έως ότου φθάσει η σειρά τους. Ένα "ιδανικό" σημείο για 2000 με 3000 άτομα ανά ημέρα που θα σταθούν εκεί από 3 έως και 10 ώρες. 20 χιλιόμετρα μόλις από τα σύνορα.
Μιλάμε με τον Σαρίντ, Σύριος 33 χρονών που έφυγε από τον πόλεμο για να μην σκοτώσει. Η καρδιά του αρνήθηκε να το κάνει. Στη σκέψη και μόνο κρατώντας το όπλο χτυπούσε να σπάσει, μας είπε. Προτιμώ να κάτσω εδώ μες τη βροχή να βοηθήσω ανθρώπους σαν εσάς.
Όλα αυτά γίνονται μόλις λίγα χιλιόμετρα από το καμπ της Ειδομένης με το πρόσχημα της τάξης. Μιας τάξης που φαίνεται να εξυπηρετεί αρκετά κάποιους λίγους, αν σκεφθούμε πως στο καμπ υπάρχουν σκηνές θερμαινόμενες για 1600 άτομα, γιατροί και ανθρωπιστική βοήθεια από εθελοντές όλα δωρεάν.
Ο κόσμος ταλαιπωρείται αναίτια. Κανείς μα κανείς όμως δεν το καταλαβαίνει?
Γιατί το καμπ δεν αξιοποιείται όταν υπάρχουν ακόμη εθελοντές και τόσοι εργαζόμενοι πια?
Και δεν είναι μόνο αυτό το τρελό... είναι ότι ακόμη συνεχίζουν και έρχονται στα σύνορα πρόσφυγες που τους απαγορεύεται η είσοδος. Και αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα... δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος ή βούληση. Θα έπρεπε οι άνθρωποι αυτοί να μην φθάνουν καν εδώ. Θα έπρεπε να ελέγχονται τα λεωφορεία προτού ξεκινήσουν. Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται και όταν αναγκάζονται να γυρίσουν πίσω στην Αθήνα αυτό πληγώνει ακόμη πιο βαθιά.Και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία σε αυτό. Είναι άνθρωποι και όχι υποανάπτυκτο είδος.
Το ζήσαμε ακόμη μια φορά στο καμπ σήμερα κατά τις 18:00.
Ξεφορτώσαμε τα ρούχα, τα σκουφιά, τα κασκόλ, τα παπούτσια. Μία σκηνή ολόκληρη με ρούχα ταξινομημένα και εθελοντές.
Αλήθεια δεν είναι δύσκολο να βρει κάποιος μια λύση πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή. Αρκεί να αφιερώσει λίγες ώρες από την ζωή του για να δει την διαδικασία από την Αθήνα ως εδώ. Να κάνει το ταξίδι και να μιλήσει με ανθρώπους που ζουν τα προβλήματα από κοντά.
Αν κάποιος νοιάζεται πραγματικά και είναι σε θέση εξουσίας για αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει για λίγες ώρες να φορέσει τα "παπούτσια" τους. Να φάει το φαγητό τους. Να σταθεί μαζί τους στη βροχή. Να κρυώσει μαζί τους και να στριμωχθεί ανάμεσα τους να ζεσταθεί. Να ταξιδέψει τόσες ώρες και να περιμένει άλλες τόσες. Μόνο τότε θα δει το καλύτερο περπάτημα για αυτούς. Μόνο τότε θα αποφασίσει πραγματικά να βοηθήσει. Αυτό έχουν νιώσει όσοι έχουν πάει έστω και μια φορά στην Ειδομένη ή στα νησιά για να βοηθήσουν.
Φόρεσαν τα "παπούτσια" τους και η περπατησιά τους άλλαξε για πάντα.
Εμείς συνεχίζουμε να είμαστε και να βοηθάμε όσο μπορούμε.
Συνεχίζουμε να συγκεντρώνουμε και να ανεβάζουμε αγαθά, τρόφιμα και ρούχα.
Οργανώνουμε επίσης αποστολές βοήθειας συμμετέχοντας στις ανάγκες της διανομής.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
και ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Μιλάμε με τον Σαρίντ, Σύριος 33 χρονών που έφυγε από τον πόλεμο για να μην σκοτώσει. Η καρδιά του αρνήθηκε να το κάνει. Στη σκέψη και μόνο κρατώντας το όπλο χτυπούσε να σπάσει, μας είπε. Προτιμώ να κάτσω εδώ μες τη βροχή να βοηθήσω ανθρώπους σαν εσάς.
Ο Σαρίντ μας είπε πως φθάσανε πριν από λίγες ώρες. Ο οδηγός τους είπε να κατέβουν χωρίς να τους εξηγήσει τίποτε, έφυγε και κλείδωσε το λεωφορείο. Κάποιοι, όσοι είχαν χρήματα μπήκαν στο μάρκετ. Οι υπόλοιποι, οι πιο φτωχοί, μπήκαν σε κάποια από τις σκηνές των msf που έχουν στηθεί εδώ και κάποιες μέρες. Εκεί μπαίνοντας βρήκαμε φαμίλιες ολόκληρες, πολλά παιδιά, πεινασμένους, βρεγμένους και κουρασμένους. Κάποιοι ζητούσαν φαγητό... πότε θα φάμε και που μας ρωτούσαν και μεις με αμηχανία κοιτιόμασταν γιατί ήταν η πρώτη φορά που δεν είχαμε τίποτα φαγώσιμο μαζί μας.
Συναντήσαμε και λίγους εθελοντές εκεί, 4 παιδιά από την Γερμανία που φτιάχνουν τσάι και μαγειρεύουν με ότι έχουν, έξω από το χώρο όμως, γιατί ο ιδιοκτήτης τους απαγόρευσε την πρόσβαση και τους έκοψε και την παροχή νερού που γέμιζαν νερό από την εξωτερική βρύση για να φτιάξουν τα ροφήματα.
Συναντήσαμε και λίγους εθελοντές εκεί, 4 παιδιά από την Γερμανία που φτιάχνουν τσάι και μαγειρεύουν με ότι έχουν, έξω από το χώρο όμως, γιατί ο ιδιοκτήτης τους απαγόρευσε την πρόσβαση και τους έκοψε και την παροχή νερού που γέμιζαν νερό από την εξωτερική βρύση για να φτιάξουν τα ροφήματα.
Όλα αυτά γίνονται μόλις λίγα χιλιόμετρα από το καμπ της Ειδομένης με το πρόσχημα της τάξης. Μιας τάξης που φαίνεται να εξυπηρετεί αρκετά κάποιους λίγους, αν σκεφθούμε πως στο καμπ υπάρχουν σκηνές θερμαινόμενες για 1600 άτομα, γιατροί και ανθρωπιστική βοήθεια από εθελοντές όλα δωρεάν.
Ο κόσμος ταλαιπωρείται αναίτια. Κανείς μα κανείς όμως δεν το καταλαβαίνει?
Γιατί το καμπ δεν αξιοποιείται όταν υπάρχουν ακόμη εθελοντές και τόσοι εργαζόμενοι πια?
Και δεν είναι μόνο αυτό το τρελό... είναι ότι ακόμη συνεχίζουν και έρχονται στα σύνορα πρόσφυγες που τους απαγορεύεται η είσοδος. Και αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα... δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος ή βούληση. Θα έπρεπε οι άνθρωποι αυτοί να μην φθάνουν καν εδώ. Θα έπρεπε να ελέγχονται τα λεωφορεία προτού ξεκινήσουν. Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται και όταν αναγκάζονται να γυρίσουν πίσω στην Αθήνα αυτό πληγώνει ακόμη πιο βαθιά.Και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία σε αυτό. Είναι άνθρωποι και όχι υποανάπτυκτο είδος.
Το ζήσαμε ακόμη μια φορά στο καμπ σήμερα κατά τις 18:00.
Ξεφορτώσαμε τα ρούχα, τα σκουφιά, τα κασκόλ, τα παπούτσια. Μία σκηνή ολόκληρη με ρούχα ταξινομημένα και εθελοντές.
Μία μάνα Ιρανή με 8 μηνών μωρό και άλλα δύο μεγαλύτερα, κόντεψε να λιποθυμήσει από την στεναχώρια της, όταν συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούνε να περάσουν. Φθάσανε στα σύνορα και κόπηκαν στον έλεγχο των Σκοπιανών. Γύρισε πίσω σε μας για ρούχα. Τα μωρά της βρεγμένα από τη βροχή. Κάθισε, ντύναμε το μωρό και όσο χαλάρωνε άρχισε να κλαίει. Ο άντρας της έξω από την σκηνή έκλαιγε ανήμπορος και αυτός. Το μωρό την ακολούθησε στο κλάμα της και αυτήν κάποια στιγμή ξαφνικά σταμάτησε, σκοτείνιασε, μελάνιασε, γύρισαν τα μάτια της ελαφρά και έπαψε να αναπνέει. Και μεις εκεί στα σύνορα, να φωνάζουμε για ένα γιατρό και να νιώθουμε τόσο μικροί και τόσο λίγοι που μπροστά σε ένα δράμα, να μην μπορείς να κάνεις τίποτα ουσιαστικό. Τελικά συνήλθε, μάζεψε τις δυνάμεις της, έντυσε τα παιδιά της και κάθισε σε μία διπλανή σκηνή μαζί με άλλους που ήρθαν και αυτοί μάταια. Μόλις θα συμπλήρωναν ένα λεωφορείο θα φεύγανε για τον Ελαιώνα.
Όλα αυτά και ακόμη χειρότερα για το πετρέλαιο, για την εξουσία, για το κέρδος.
Άνθρωποι πεθαίνουν σε σύνορα που τα πουλιά δεν βλέπουν.
Μάνες χάνουν παιδιά σε ένα οδοιπορικό θανάτου.
Αγνές ψυχές τραυματίζονται την στιγμή που θα μπορούσαμε να κάνουμε την ζωή τους πιο εύκολη.
Διακινητές θησαυρίζουν.
Σύγχρονοι δουλέμποροι διαπλεκόμενοι σε όλα τα στάδια αυτού του μεγάλου ταξιδιού βρίσκονται πάλι στο προσκήνιο της ιστορίας.
Όλα αυτά και ακόμη χειρότερα για το πετρέλαιο, για την εξουσία, για το κέρδος.
Άνθρωποι πεθαίνουν σε σύνορα που τα πουλιά δεν βλέπουν.
Μάνες χάνουν παιδιά σε ένα οδοιπορικό θανάτου.
Αγνές ψυχές τραυματίζονται την στιγμή που θα μπορούσαμε να κάνουμε την ζωή τους πιο εύκολη.
Διακινητές θησαυρίζουν.
Σύγχρονοι δουλέμποροι διαπλεκόμενοι σε όλα τα στάδια αυτού του μεγάλου ταξιδιού βρίσκονται πάλι στο προσκήνιο της ιστορίας.
Αλήθεια δεν είναι δύσκολο να βρει κάποιος μια λύση πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή. Αρκεί να αφιερώσει λίγες ώρες από την ζωή του για να δει την διαδικασία από την Αθήνα ως εδώ. Να κάνει το ταξίδι και να μιλήσει με ανθρώπους που ζουν τα προβλήματα από κοντά.
Αν κάποιος νοιάζεται πραγματικά και είναι σε θέση εξουσίας για αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει για λίγες ώρες να φορέσει τα "παπούτσια" τους. Να φάει το φαγητό τους. Να σταθεί μαζί τους στη βροχή. Να κρυώσει μαζί τους και να στριμωχθεί ανάμεσα τους να ζεσταθεί. Να ταξιδέψει τόσες ώρες και να περιμένει άλλες τόσες. Μόνο τότε θα δει το καλύτερο περπάτημα για αυτούς. Μόνο τότε θα αποφασίσει πραγματικά να βοηθήσει. Αυτό έχουν νιώσει όσοι έχουν πάει έστω και μια φορά στην Ειδομένη ή στα νησιά για να βοηθήσουν.
Φόρεσαν τα "παπούτσια" τους και η περπατησιά τους άλλαξε για πάντα.
Εμείς συνεχίζουμε να είμαστε και να βοηθάμε όσο μπορούμε.
Συνεχίζουμε να συγκεντρώνουμε και να ανεβάζουμε αγαθά, τρόφιμα και ρούχα.
Οργανώνουμε επίσης αποστολές βοήθειας συμμετέχοντας στις ανάγκες της διανομής.
Επικοινωνήστε μαζί μας για περισσότερες λεπτομέρειες όσοι θέλετε να βοηθήσετε.
Οι ανάγκες είναι μεγάλες για σκουφιά,γάντια,κασκόλ και αντρικά παπούτσια.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ όσο μπορείτε.
Δείτε τα σημεία συγκέντρωσης της ομάδας μας εδώ.
http://
Δείτε τις φωτογραφίες από αυτή την αποστολή.
https://www.facebook.com/
Οι ανάγκες είναι μεγάλες για σκουφιά,γάντια,κασκόλ και αντρικά παπούτσια.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ όσο μπορείτε.
Δείτε τα σημεία συγκέντρωσης της ομάδας μας εδώ.
http://
Δείτε τις φωτογραφίες από αυτή την αποστολή.
https://www.facebook.com/
Δείτε βίντεο εδώ
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
και ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου