Από νωρίς με τα πρώτα κέντρα, αρχές Φλεβάρη, η ομάδα μας βρέθηκε μπροστά σε παράλογα γεγονότα σε σχέση με τα υποτιθέμενα κέντρα φιλοξενίας. Ψευτοασφάλεια και δυσκολία στους εθελοντές, στρατιωτική πειθαρχία χωρίς ευελιξία, έλλειψη ουσιαστικών παροχών, ανθρώπινου δυναμικού κλπ.
Αυτή την στιγμή η Θεσσαλονίκη είναι περικυκλωμένη από 15 τέτοια κέντρα. Έκλεισε η Ειδομένη των χωραφιών και θα δημιουργηθούν νέες μέσα και γύρω από τη πόλη. Οργανωτικά όμως δεν έχει αλλάξει τίποτα εδώ και τόσους μήνες, πόσο μάλλον τώρα. Θα υπάρξουν σύντομα πολλά περισσότερα προβλήματα αν δεν γίνουν ουσιαστικά βήματα. Το κράτος περιορίζεται στην ασφάλεια, τη φρούρηση των χώρων και τη σίτιση μέσω κέτερινγκ που πληρώνει ο προϋπολογισμός του στρατού.
Oι αναφορές που έχουμε, τα νέα που μαθαίνουμε δεν είναι καλά. Αναφέρουμε κάποια…
Μια Ιστορία από πολλές…
Πριν λίγες μέρες, μέλη της ομάδας μας έκαναν κάποια δρομολόγια μεταφέροντας πρόσφυγες (μετά το ραντεβού τους στην υπηρεσία ασύλου, στην Αλεξανδρούπολη), πίσω σε camp της Θεσσαλονίκης. Ανάμεσά τους ένα παλληκάρι με σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Φτάνοντας όμως στο camp ανακαλύψαμε ότι δεν γινόταν δεκτή η είσοδός του διότι κατά λάθος (δικό τους, όπως αποδείχτηκε) είχε διαγραφεί από τον κατάλογο των προσφύγων και η ώρα ήταν 9 μμ. !!!!! Επιμείναμε στο αδιέξοδο της κατάστασης και εισπράξαμε απαντήσεις απαξιωτικές και παράλογες. Το παλληκάρι εισέπραξε την απόρριψη και όντας κουρασμένος από το πολύωρο ταξίδι, έπαθε κρίση. Η μοναδική λύση φαινόταν να είναι το ψυχιατρείο. Οι γιατροί του έδωσαν τις πρώτες βοήθειες, οι φίλοι του ανέλαβαν να τον προσέχουν και μόνο τότε του επετράπη η είσοδος.
Ακόμα μία Ιστορία…
Πρόσφατα, αρνήθηκαν είσοδο σε camp σε μια οικογένεια με 3 παιδιά, (το ένα μόλις 4 ημερών) και μητέρα άρρωστη, διότι ήταν πλήρες... Το πού έπρεπε να πάνε, προφανώς και δεν ήταν ευθύνη κανενός. Μετά από μια πολύωρη αναμονή με το νεογέννητο, όρθιοι, νηστικοί και αφάνταστα ταλαιπωρημένοι, βρέθηκε μια σκηνή για να μπορέσουν να εγκατασταθούν.
Ας γίνει επίσης γνωστό ότι πολλοί πρόσφυγες που καταφεύγουν σε κάποιο "κέντρο φιλοξενίας" δεν μπορούν να μπουν καθώς ο στρατός και η αστυνομία δεν τους δέχεται... Άγνωστο τι γίνονται αυτοί οι άνθρωποι... Με αυτή την τακτική και οργάνωση του κρατικού μηχανισμού είναι σίγουρο ότι θα ξαναγεμίσει η Ειδομένη. Θα συνεχίσουν να οργιάζουν οι διακινητές, Έλληνες και ξένοι.
Και τέλος ας μην αφήσουμε απ' έξω της Ιστορίας τα push backs, δηλαδή τους πρόσφυγες που τα Σκόπια στέλνουν πίσω στην Ελλάδα. Αυτοί καταλήγουν στο γνωστό ξενοδοχείο «Χαρά» στο Πολύκαστρο... Ναι, δίπλα στην Ειδομένη… Δεν υπάρχει μέριμνα και υπεύθυνος για το πού θα πάνε… Συχνά η ίδια η αστυνομία τους οδηγεί εκεί...
Πέρα από τα σοβαρά πρακτικά προβλήματα που γεννάει αυτή η συμπεριφορά, ας μην ξεχνάμε και την ταπείνωση που νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι όταν καταλαβαίνουν ότι είναι ανεπιθύμητοι. Είναι περήφανοι και η έλλειψη αξιοπρέπειας τους τσακίζει το ηθικό. Ας μην το ξεχνάμε αυτό.
όταν όλοι μας θα γίνουμε ουσιαστικά ενεργοί απέναντι στο κακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου