Οι Εθελοντές Κιλκίς-Θεσσαλονίκης στην ΕΡΤ 3

Στο 00:36 η δράση της ομάδας μας..

Αυτό που συμβαίνει στην Ειδομένη, ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Στηρίζουμε τον αγώνα αυτών των ανθρώπων για ένα καλύτερο αύριο με αγάπη, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, ιατρική περίθαλψη και ουσιαστική παρουσία για όσο μπορούμε και όπως μπορούμε.

Δείτε το Βίντεο στο 00:36

Το χαρτάκι της Ελευθερίας

Εχθές από τα χαράματα μαγειρεύουμε, φτιάχνουμε σακούλες με είδη υγιεινής. Ξεχωριστά για γυναίκες, παιδιά, βρέφη. Παραλάβαμε δέματα από όλη την Ελλάδα. Ένα φορτηγό και δύο αυτοκίνητα τρόφιμα και ρούχα από την Ερτ 3 που την ευχαριστούμε. Νωρίς το απόγευμα φύγαμε 18 άτομα από Κιλκίς και Θεσσαλονίκη με 1500 μερίδες φαγητού. Φθάσαμε και συναντήσαμε 1000 στους δρόμο και στα σύνορα 2000 κόσμο. Παντού έβλεπες ανθρώπους. Με το που νύχτωσε η ατμόσφαιρα άρχισε να ηλεκτρίζεται. Όλοι φύγανε. Μείναμε εμείς. Αριστερά τα σύνορα. Δεξιά 3000 άνθρωποι, ταλαιπωρημένοι, πεινασμένοι, φοβισμένοι. Σκοτάδι… Ευτυχώς είχαμε φέρει φώτα και μια γεννήτρια. Φωτίσαμε 50 μέτρα, αυτά τα τελευταία από Ελλάδα… Άκουγες ένα βουητό, όλα δείχνανε ότι κάτι κακό θα συμβεί. Η αστυνομία της γείτονος χώρα προειδοποίησε. 50-50 σε ομάδες και όταν σας πούμε. Αλλιώς τα σύνορα κλείνουν.. με όποιο κόστος... Οι αρχηγοί των ομάδων και όσοι μιλούσαν αγγλικά ήταν σίγουροι για το κακό. Δεν μπορούμε να τους κρατήσουμε. Μην βγάλετε φαγητό σε καμία περίπτωση. Έχουν να φάνε κάποιοι δύο μέρες. Παιδιά κλαίγανε, άλλα λιποθυμούσαν.

 Κανένας γιατρός. Εμείς είχαμε μαζί μας 2. Κάνανε τα πάντα. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε με τον κόσμο. Βρεθήκαμε σε δίλημμα. Να κάτσουμε ή όχι; Ο ΟΗΕ τους εμπνέει εμπιστοσύνη, είχε δώσε και χαρτάκια για κάποια γκρουπ, ως το 13. Ερχόντουσαν και ζητούσαν από μας. Στη αρχή θυμωμένοι, ανήσυχοι. Τι θα κάνουμε μας λέγανε; Είμαστε εδώ από το πρωί; Η κατάσταση θα έφευγε εκτός ελέγχου. Όλοι θέλανε το χαρτάκι του ΟΗΕ και εμείς δεν το είχαμε. Φωνές για να εξηγήσουμε ότι πρέπει να μείνουν ήρεμοι, απεγνωσμένες προσπάθειες να πείσουμε όλους αυτούς να κάτσουν ήσυχα. Και το θαύμα έγινε. Μας πήρε τρεις ώρες αλλά έγινε. Χαρτάκι με αριθμό θέλανε, μια σειρά προτεραιότητας μέσα στο χάος της αβεβαιότητας. Χαρτάκι τους δώσαμε. Ζ1, Ζ2, φθάσαμε κάπου στο 60. 60 γκρουπ των 50 ανθρώπων. Δεν ξέρω πως βγήκε το Ζ, αλλά για μένα δήλωνε ΖΗΣΕ 1, ΖΗΣΕ 2.. Έπρεπε να εξηγήσουμε σε τόσους πολλούς ανθρώπους επί τόσες ώρες. «Δεν είμαστε αστυνομία, ούτε ΟΗΕ, ούτε υπεύθυνοι. Είμαστε πολίτες, είμαστε εθελοντές. Είμαστε εδώ για σας, βοηθήστε μας. Ηρεμήστε. Πείτε στους ανθρώπους σας να είναι ήσυχοι και υπομονετικοί. Έχετε παιδιά και έχουμε και μεις παιδιά. Τους δείχναμε φωτογραφίες από τα παιδιά μας. Βοηθήστε μας να σας βοηθήσουμε. Προστατέψτε τα παιδιά σας, σώστε τις γυναίκες. Μην περάσετε με βία. Προστατέψτε εμάς, να προστατέψουμε εσάς. Πείτε στους άλλους αρχηγούς τα ίδια, ενημερώστε τους πάντες. Σώστε τον λαό σας, μην κάνετε λάθος.» Άρχισαν να ηρεμούν, το μήνυμα άρχισε να φεύγει. Λίγο η κούραση, λίγο η πείνα, λίγο το χαρτάκι, λίγο ο Θεός, όλα πήραν τον δρόμο τους. Περάσανε πολλοί, θα περάσουν και άλλοι. Φύγαμε από κει 8 το πρωί.

Εχθές όμως κινδυνεύσαμε, όπως και άλλα βράδια. Εχθές όμως πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Και αυτό γιατί βρεθήκαμε σε ένα ρόλο που δεν είναι δικός μας. Καλούμε τους Αρμόδιους να σεβαστούν τις ανθρώπινες ζωές. Βρίσκονται στα χώματα μας. Είμαστε υπεύθυνοι για να τους προστατέψουμε. Βάλτε φώτα. Καθίστε βράδυ. Το βράδυ είναι δύσκολα εκεί. Μην τους δώσετε φαγητό, μην τους δώσετε τίποτα. Δώστε τους μια ελπίδα και ένα χαρτάκι. Φροντίστε την ψυχή τους, όχι το σώμα τους. Θα τα καταφέρουν..

I want to take a moment and tell you all a story

I want to take a moment and tell you all a story..

a true story from yesterday. While at Idomeni handing out water, food and clothes me and my friend were approached by this young refugee man. He was eating a fruit and was wondering what we were. You are volunteers? he asked, continuing by saying, so you take from your own pockets to feed us. We nodded. He said: Thank you so much! but WHY? I am a muslim and your country is in crisis as well. Why don't you feed your own?
- It does not matter what you believe in, if you call it God or Allah. We don't care about the color of your skin. We are all humans and your crisis is bigger than ours. You are going to Europe, I said but didn't get to finish, because He cut me off by saying : But You will go to heaven!
He told us that the people he was traveling alongside with all did not speak English,he was sent to give thanks to us from them all.
My friend said: we want you to know that you are all welcome here. The young man took a step back thanking us once more. We have been traveling through countries with Arabs, through countries where they are muslims and nobody treated us this good.I want to hug you but I am dirty so I will not even shake your hand.
I told him how our ancestors, refugees as well traveled through Syria, this is us giving back and if it was the other way around, would you not help us? I would die to help you, he answered.
We discussed the future. He wants to make it to Norway, to continue his studies in economics. - In 10 years come back and save us, I said laughing. I will invite you to my graduation, he smiled.Trust me when I say that when that day comes, I will be there.

This is what makes it all worthwhile. What takes away the pain and makes you forget that you haven't slept in days. A reminder that humanity still exists.
THE WORLD IS ON FIRE, my friends, and we will surpass ourselves to keep it from going up in flames. THANK YOU ALL for helping us aid these troubled souls. Thank you from the bottom of my heart, from Him,from all of them!

Μετάφραση

Θέλω να σας πω όλους μια ιστορία, μία αληθινή ιστορία από χθες.Καθώς είμασταν στην Ειδομένη, δίνοντας φαγητό,νερό και ρούχα, εμένα και την φίλη μου μας προσέγγισε ένας νεαρός πρόσφυγας. Έτρωγε φρούτο και αναρωτιόταν τι είμαστε."Είστε εθελοντές;"μας ρώτησε,συνεχίζοντας,"Δηλαδή ξοδεύετε από τα δικά σας χρήματα για να μας ταΐσετε;"Κουνήσαμε το κεφάλι καταφατικά.Είπε "Ευχαριστούμε πάρα πολύ.Αλλά ΓΙΑΤΙ;Είμαι Μουσουλμάνος και η χώρα σας είναι σε κρίση.Γιατί δεν ταϊζετε τους "δικούς σας";"
-Δεν έχει σημασία σε τι πιστεύεις.Αν το αποκαλείς Χριστό ή Αλλάχ.Δεν μας ενδιαφέρει τι χρώμα είναι το δέρμα σου.Είμαστε όλοι άνθρωποι και η κρίση σας είναι μεγαλύτερη από τη δίκη μας."Πηγαίνεις στην Ευρώπη",είπα,και πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη φράση μου είπε:"Αλλά εσείς θα πάτε στον παράδεισο!"Μας είπε ότι τα άτομα με τα οποία ταξίδευε δεν μιλάνε όλοι αγγλικά και γι'αυτό τον έστειλαν να μας πει ευχαριστώ απο όλους τους.
Η φίλη μου είπε:"Θέλω να ξέρεις ότι είστε ευπρόσδεκτοι εδώ!"Ο νεαρός έκανε ένα βήμα πίσω ευχαριστώντας για ακόμα μια φορά."Περάσαμε από χώρες με Άραβες,από χώρες με Μουσουλμάνους και κανένας δεν μας φέρθηκε τόσο καλά.Θέλω να σας αγκαλιάσω,αλλά είμαι βρώμικος κι έτσι δεν θα πιάσω κάν το χέρι σας".Του είπα πως οι πρόγονοι μας,πρόσφυγες επίσης,ταξίδεψαν μέσα από τη Συρία και πως αυτό που κάνουμε τώρα είναι ένας τρόπος να το ανταποδώσουμε και πως αν ο καιρός τα φέρνε έτσι,δεν θα μας βοηθούσες κι εσύ;"θα πέθαινα για να σας βοηθήσω"απάντησε.Συζητήσαμε για το μέλλον.Θέλει να φτάσει στη Νορβηγία να συνεχίσει τις σπουδές του πάνω στα οικονομικά.Σε δέκα χρόνια, του είπα αστειευόμενη,γύρνα να μας σώσεις."Θα σε καλέσω στην ορκωμοσία μου" είπε χαμογελώντας.Εμπιστεύσου με,όταν έρθει εκείνη η μέρα θα είμαι εκεί.
Αυτό είναι που τα κάνει όλα να αξίζουν.Που παίρνει μακριά τον πόνο και σε κάνει να ξεχνάς ότι έχεις να κοιμηθείς μέρες.Μια υπενθύμιση ότι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά.

I have no sleep in me this night..

I have no sleep in me this night... I just came home...
We try ... our very best, to save humanity, one person at a time.
Today was a day that had everything.
I held one of the most beautiful babies on earth, just 40 days old, she smelled like blossoms on a spring day. Happily unaware of the mayhem around her.
That, was heaven. Where there is heaven, there is hell....
A woman collapsed right in front of my eyes.To many hours in the sun, to many hours without food, without water. She fainted, lost her senses was for a moment gone. A physician from Syria ran to her aid, as well as a nurse, both refugees as well. You see the organizations, they leave when the sun starts to set. So I held her in my arms,on the dirtiest of grounds, pouring water on her face, getting wet myself while doing everything the Doctor said until the ambulance arrived.

Hours later I went by the hospital, I had to know, what happened. She was ok except that she was not with her family. So we took her back to her husband and their 4 children. A mother is the same in every religion, in every country, she will sleep on hard, cold ground instead of a hospital bed, as long as she is near her children.
The police had kept them all safe, and all together. She held me tight and kissed me and told me something in a language I don't understand.. still I know what she meant. A mothers love is always showing. A mothers blessing is the greatest of them all.

People are stuck again at the Greek-Fyrom borders. THE WORLD IS ON FIRE and we will surpass ourselves to keep it from going up in flames...

Μετάφραση
Δεν έχω ύπνο απόψε… Μόλις ήρθα σπίτι…
Προσπαθούμε.. όσο μπορούμε να σώσουμε την ανθρωπότητα, σώζοντας έναν άνθρωπο τη φορά. Σήμερα η μέρα τα είχε όλα.
Κράτησα στα χέρια μου ένα από τα πιο όμορφα μωρά στη γη, μόλις 40 ημερών. Μύριζε λουλούδια της άνοιξης και ήταν χαρωπή και ανίδεη της φρίκης γύρω της. Αυτό ήταν γεύση παραδείσου. Αλλά όπου υπάρχει παράδεισος, υπάρχει και κόλαση…
Μια γυναίκα λιποθύμησε μπροστά στα μάτια μου. Πάρα πολλές ώρες στον ήλιο, πάρα πολλές ώρες χωρίς φαγητό και νερό. Άσπρισε, έχασε τις αισθήσεις της, χάθηκε. Ένας γιατρός από τη Συρία έτρεξε να τη βοηθήσει, όπως και μια νοσοκόμα – πρόσφυγες και οι δύο. Βλέπετε οι θεσμικές οργανώσεις φεύγουν όταν δύει ο ήλιος. Έτσι την κράτησα στα χέρια μου πάνω σε βρώμικο έδαφος ρίχνοντας νερό στο πρόσωπό της, βρέχοντας και εμένα μαζί και κάνοντας ό,τι μου έλεγε ο Γιατρός μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο.
Ώρες αργότερα πήγα στο νοσοκομείο. Έπρεπε να μάθω τι έγινε. Ήταν καλά, εξαιρώντας το ότι δεν ήταν με την οικογένειά της. Έτσι την πήραμε και την πήγαμε πίσω στον άντρα της και τα τέσσερα παιδιά της. Η μητέρα είναι το ίδιο σε κάθε θρησκεία, σε κάθε χώρα. Θα κοιμηθεί πάνω στο σκληρό και κρύο έδαφος αντί του νοσοκομειακού κρεβατιού, αρκεί να είναι κοντά στα παιδιά της. Η αστυνομία τα είχε κρατήσει όλα μαζί και ασφαλή. Με κράτησε σφιχτά και με φίλησε. Μου είπε κάτι σε μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνω… αλλά ξέρω τι σήμαιναν τα λόγια της. Η αγάπη της μάνας δείχνει πάντα. Η ευχή μιας μάνας είναι μεγαλείο.
Άνθρωποι έχουν κολλήσει και πάλι στα σύνορα Ελλάδας- Fyrom. Ο κόσμος καίγεται και εμείς θα κάνουμε τα πάντα ξεπερνώντας τον εαυτό μας για να μη χαθεί στις φλόγες..